Een zonderling avontuur van de Baron van Münchausen in Polen

(Languages of this post: Interlingua, Dutch, English)

Le hollandese, como le anglese, es un membro del familia germanic occidental. Su structura lexicosyntactic monstra characteristicas del anglese e del germano, quasi in le medietate inter iste duo linguas. Su similaritate al anglese se monstra in iste phrases e propositiones:

(1) Het is winter. / It is winter. (2) Wat is dat ? / What is that? (3) Nu is hij in Polen. / Now he is in Poland. (4) de hele dag / the whole day (5) waar hij is / where he is (6) in slaap / in sleep (7) De zon schijnt. / The sun shines. (8) onder hem / under him (9) de vorm / the form (10) onder de sneuw / under the snow

---

Het is winter. De beroemde Baron van Münchausen reist te paard van Rome naar Rusland en nu is in Polen. 's Morgens rijdt hij de hele dag, zonder een enkel huis of dorp te zien. Het is heel koud, en 's middags begint het te sneeuwen, en er valt vreselijk veel sneuw.

Na lange uren wordt het avond. Het landschap ligt onder een dikke laag sneuw verborgen. Er is niets te zien : geen struik, geen boom, geen huis, niets. De baron ziet zelfs geen weg. Alles is wit, maar toch wordt het donker.

De baron zoekt een licht, want hij wordt moe. Waar een licht is, is misschien een bed en ook wat voedsel. Maar hij heeft geen geluk en hij is de weg kwijt. Op den duur wordt zijn paard zo moe dat het bijna valt.

Opeens struikelt het over een klein ijzeren paaltje dat een klein eindje boven de sneuw uitsteekt. De baron denkt dat het zeker een wegwijzer is. Hij besluit te blijven waar hij is, en de volgende morgen met frisse moed verder te gaan. Hij bindt zijn paard aan het paaltje, legt zijn pistolen onder zijn hoofd, rolt zich in zijn reisdeken en valt in slaap.

De volgende morgen wordt de baron wakker. Het is mooi weer, de zon schijnt en de baron ligt op het groene gras van een klein kerkhof. Zijn mantel ligt nog steeds onder hem, en zijn pistolen liggen ook op de grond onder zijn hoofd.

'Droom ik ? ' zegt hij. ' Nee, ik ben echt wakker. Maar waar ben ik, en waar is mijn trouw paard ? '

Op dat ogenblik hoort de baron het antwoord in de vorm van het gehinnik van zijn paard, hoog boven zijn hoofd.

' Wat is dat ? Hoe is dat mogelijk ? '

Hij kijkt naar boven, en ziet het paard, boven aan de toren, met de teugel aan het haantje van de toren. De baron neemt een van zijn pistolen en mikt en schiet : de teugel breekt, het paard glijdt naar beneden, en valt zachtjes op het gras. De baron springt op zijn paard en rijdt weg.

Wat is er gebeurd ? De baron vertelt het volgende : Eerst valt er zoveel sneuw, dat het hele landschap diep onder de sneuw ligt. Het ijzeren paaltje dat boven de sneeuw uitsteekt, is het haantje van de toren, en niet een wegwijzer.

Plotselig wordt het 's nachts warmer, en het dooit. Al de sneuw smelt, en het paard blijft hog en droog op het dak. De rest weet U. Maar ... gelooft U het ? Als het waar is, is het zeker een heel zonderling avontuur.

---

Un aventura curiose del Baron van Münchausen in Polonia

Un hiberno le famose Baron van Münchausen cavalca sur su cavallo de Roma verso Russia, e ille nunc es in Polonia. Un matino ille comencia a cavalcar omne le die sin vider o un casa o un village. Il face frigide, e al mediedie il comencia a nevar, e un quantitate de nive horribilemente grande cade.

Le horas passa lentemente, e veni le vespere. Il non ha ullo que pode vider se in ulle parte--nulle arbusto, nulle arbores, nullo! Le baron mesme non vide ulle maniera de continuar. Toto es blanc, ma totevia veni le nocte.

Le baron cerca un lumine, nam ille deveni fatigate. Ubi il ha un lumine, il a possibilemente un lecto e anque alique a mangiar. Ma ille non ha ulle sorte e ha perdite le via. Eventualmente su cavallo deveni tante fatigate que illo quasi cade.

Subitemente illo face un passo false e collide con un parve palo de ferro cuje culmine sorti ex le nive. Le baron crede que illo es certemente le indicator de un via. Ille decide restar ubi ille se trova e continuar le matino sequente, su corage refrescate. Ille liga su cavallo al palo, mitte su pistola sub su capite, se rola in su copertura pro dormir, e se indormi.

Le matino sequente le baron se evelia. Le tempore es belle, le sol reluce, e le baron se trova jacente sur le herba verde in le corte de un ecclesia. Su mantello jace sub ille, e su pistola anque se trova sub su capite.

"Esque io sonia?" ille dice. "No, io me ha plenamente eveliate. Ma ubi es io, e ubi es mi cavallo fidel?"

Instantemente audi le baron audi le responsa quando su cavallo hinni desde un distante alte sur su capite.

"Que es illo? Como es possibile illo?"

Ille levanta le oculos e vide le cavallo sur le turre, su brida sur le palo, que vermente esseva un monstravento. Le baron prende un de su pistolas e lancea un tiro. Le torre se rumpe, e le cavallo glissa a basso e cade dulcemente sur le terra. Le baron salta sur le dorso de su cavallo e cavalca via.

Que occurreva? Le baron nos offere iste explication: Primo tante nive cade que omne le terra jace sub illo. Le palo ferree que sorte del nive es le monstravento del turre, e non un indicator de via.

Subitemente ille deveni plus calide durante le nocte, e le nive se funde. Omne le nive se liqueface, e le cavallo remani alte e sec sur le tecto. Lo que resta vos jam sape. Ma ... esque vos lo crede? Si illo es ver, illo certemente es un aventura multo curiose.

---

A curious adventure of the Baron van Münchausen in Poland.

It is winter. The famous Baron van Münchausen is riding on his horse from Rome toward Russia and now is in Poland. One morning he starts riding his horse all day long, without seeing either a house or a village. It is very cold, and at noon it begins to snow, and a horribly large amount of snow falls down.

The hours pass slowly, and the evening comes. There is nothing to seen anywhere: no bushes, no trees, no houses, nothing. The baron himself sees no way out. Everything is white, but still it gets dark.

The baron looks for a light, for he is getting tired. Where there's a light, there is possibly a bed and also something to eat. But he has no luck and he has lost his way. Eventually his horse becomes so tired that it almost falls down.

Suddenly it stumbles over a small iron post whose small top sticks out of the snow. The baron thinks that it is surely a signpost. He decides to stay where he is, and to go on the following morning with newly refreshed courage. He ties his horse up on the post, lays his pistol under his head, rolls himself up in his sleeping blanket, and falls asleep.

The following morning the baron wakes up. The weather is fine, the sun is shining, and the baron is lying on the green grass of a small churchyard. His cloak is lying under him, and his pistol is also on the ground under his head.

"Am I dreaming?" he says. "No, I am fully awake. But where am I, and where is my trusty horse?"

In the blink of an eye the baron hears the answer in the form of the whinny of his horse, high above his head.

"What is that? How is that possible?"

He looks up and sees the horse above on the tower, with the bridle on the weathervane. The baron takes one of his pistols and shoots it. The tower breaks, the horse glides down and falls softly on the ground. The baron jumps onto his horse and rides away.

What happened here? The baron gives the following account: First so much snow falls that the entire landscape lies deep under it. The iron post sticking out of the snow is the weathervane of the tower, and not a signpost.

Suddenly it gets warmer during the evening, and the snow thaws out. All the snow melts, and the horse remains high and dry on the roof. The rest you know. But ... do you believe it? If it is true, it certainly is a very strange adventure.